Wie ben je en waar krijg je energie van in je werk?
Ik ben Xandra en ik ben coördinator van Huis van de Tijd. Wij zijn een ontmoetingsplek voor mensen met geheugenproblemen en dementie. We werken volgens de sociale benadering: we kijken naar de mens, niet naar de ziekte. We gaan uit van wat wél kan – en dat is veel meer dan vaak wordt gedacht. Als mensen op bepaalde vlakken ondersteuning willen, geven we die natuurlijk, maar eigen regie staat centraal. Alle Huisgenoten zijn gelijkwaardig: medewerkers, vrijwilligers, stagiairs en natuurlijk onze deelnemers – iedereen heeft een waardevolle inbreng. Hoewel er door de tijd heen wisselingen zijn, blijft het gevoel van grote saamhorigheid, vriendschap. Dat dynamische, en dat het toch elke keer weer lukt, daar ben ik trots op. We hebben hier met elkaar een ongelooflijk mooie gemeenschap opgebouwd.
Wat weten buurtbewoners niet over jullie, maar zouden ze eigenlijk wél moeten weten?
Dat we graag verbinding hebben met de buurt. Zo is er op maandagochtend Tai Chi in de Hoftuin (of bij koud weer in de kas van de Diaconie) waar ook buurtgenoten aan meedoen. Hetzelfde geldt voor de schilderles op donderdag. We bezoeken musea en organiseren muzikale bijeenkomsten waarbij iedereen kan aanhaken. Ik wil dat graag verder uitbouwen. Ons huis staat open. Buurtgenoten zijn welkom om gewoon eens binnen te lopen voor een kop koffie. Ik zou willen laten zien dat vrijwilligerswerk helemaal niet ingewikkeld hoeft te zijn. En dat het heel leuk is om wat voor een ander te doen. Ik geloof sterk dat we met elkaar een liefdevollere gemeenschap kunnen maken – en dat zit ‘m vooral in kleine, alledaagse momenten.
Is er binnenkort iets waar buurtbewoners bij kunnen aansluiten?
Ja! Op 23 december gaan we kerstliedjes zingen. Bij mooi weer om 15.45 in de Hoftuin, anders binnen. Na afloop is er (tussen 16.45-18.30) een gezellige borrel met glühwein. Zingen is zó fijn. Zeker voor mensen met een ‘haperend brein’ werkt het bijna magisch: iedereen kent ineens de teksten, iedereen geniet en je doet het echt samen. Het verbindt enorm.
Wat is jouw verborgen parel in de Plantagebuurt?
Voor mij is dat de Hoftuin – misschien geen totaal onbekende plek, maar het ís echt een oase in de stad. Wij hebben het enorme voorrecht dat het Huis van de Tijd aan die tuin grenst. We onderhouden er een eigen perk; dat doen deelnemers en vrijwilligers samen. Het staat vol bloemen, zodat we de hele zomer verse bloemen in huis hebben. De inrichting van Huis van de Tijd vinden we belangrijk – het moet echt als een thuis voelen – en bloemen horen daar bij. De Hoftuin is een sociale plek in het groen, waar allerlei mensen uit de stad elkaar ontmoeten.
Tom, de vorige geïnterviewde, heeft een vraag voor jou: “Wat is de mooiste herinnering die je hebt meegemaakt met jullie deelnemers in de Plantagebuurt?”
We maken hier zóveel moois mee – van uitjes naar ARTIS tot wandelingen door de buurt – maar één moment is me extra bijgebleven.
We gaan al een aantal jaar naar het Amsterdam Light Festival. Vorig jaar liep ik met een deelnemer terug, vanaf de boot richting de Nieuwe Sint Jacob. Ongeveer tien minuten na afloop zei ik: “Wat was het mooi, hè?” En toen vroeg zij: “Wat hebben we dan gedaan?” In eerste instantie schrok ik daar een beetje van. Maar later besefte ik: het zit in haar lijf. Ze kan misschien niet precies meer benoemen wát we hebben gedaan, maar het gevoel van samen iets moois beleven, dat is er wél. Geluk kun je niet altijd in woorden vangen; soms is het een ervaring in je lichaam. Dat geldt voor het Light Festival, maar ook voor veel kleine, alledaagse momenten in de buurt. De Plantage is een super mooie, fijne wijk waarin mensen dingen meemaken waar je misschien niet precies de vinger op kunt leggen, maar die wel blijven hangen.
Waarom is het belangrijk dat buurtbewoners Huis van de Tijd leren kennen en meedoen?
Ik vind het belangrijk dat mensen weten dat we er zijn. Misschien heb je ons nu niet nodig, maar op een dag misschien wel – of je partner, buurvrouw, of vriend.
Daarnaast moeten we echt (her)leren dat we een samenleving zijn. Mensen met dementie horen daar gewoon bij. In Amsterdam krijgt één op de vijf mensen te maken met dementie; dan kunnen we ons niet veroorloven mensen buiten te sluiten. Juist buurtgenoten zonder geheugenproblemen kunnen veel leren: over geduld, over tempo verlagen, over samenleven. En dat hoeft helemaal niet groots te zijn. Samen koffie drinken, of samen schilderen. We gaan iedere vrijdag in de buurt prikken en houden samen de Hortustunnel schoon. Buurtgenoten nodigen we uit om met ons mee te doen. Na afloop drinken we samen in het Huis van de Tijd bij ons een kopje koffie – dat zijn simpele dingen, maar ze maken een wereld van verschil. Je maakt de buurt mooier, schoner én menselijker.
Bekijk hier de agenda met alle activiteiten
Aan wie geef je het stokje door, en met welke vraag?
Ik geef het stokje door aan Artsen zonder Grenzen, hier op de Plantage Middenlaan. Mijn vraag aan hen is:
“Jullie werkgebied is de hele wereld, vaak in crisis- en oorlogsgebieden. Wat betekent het voor jullie om juist in de Plantagebuurt gevestigd te zijn? Helpt deze groene, rustige wijk jullie – en de mensen die hier op kantoor komen na soms heftige missies – om weer even op adem te komen? En wat halen jullie zelf uit deze buurt voor jullie wereldwijde werk?”