Wie ben je en waar krijg je energie van in je werk of ben je trots op?
Ik ben Monique, de facility manager bij Artsen zonder Grenzen. Mijn werk draait om één ding: zorgen dat iedereen op kantoor zijn werk goed kan doen. Dat varieert van praktische zaken – betaalbare energieaansluiting, een receptie, schoonmaak, lunch, werkende koffiemachines — tot een veilige werkplek, goed meubilair en alles wat je in het kantoor ziet en kunt aanraken.
Ik krijg energie wanneer ik zie dat alles gesmeerd loopt en collega’s blij zijn met onze faciliteiten. Ik heb enorm veel respect voor iedereen die het veldwerk doet. De rol van facility manager is natuurlijk ondersteunend, maar ik kan me geen plek voorstellen waar ik liever dit werk zou doen dan bij Artsen zonder Grenzen.
In 2018 hadden we een jaar durende verbouwing van ons kantoor. Ik ben supertrots op het eindresultaat . We hebben veel materialen hergebruikt en zo duurzaam mogelijk gewerkt. We weten dat dit voor onze buren soms lastig was, maar het eindresultaat is iets waar we heel blij mee zijn.
Wat weten buurtbewoners misschien nog niet over jullie, maar zouden ze eigenlijk wél moeten weten?
Veel mensen weten niet dat er in het Wertheimpark een herdenkingsboom staat voor onze omgekomen collega’s. Voor ons is dat een belangrijke plek; het voelt als een anker in de buurt.
We werken hier met zo’n 400 mensen. Al ons werk wordt mogelijk gemaakt door giften en donaties – we ontvangen geen overheidssubsidies. Zeker in deze periode van het jaar zien we hoe betrokken mensen zijn. Wie ons wil steunen, kan dat doen via artsenzondergrenzen.nl
Voor onze verbouwing hebben we ook de geschiedenis van de Plantagebuurt onderzocht. In de 17e eeuw werden hier medicinale kruiden geteeld. Die historische tuinen vormden de inspiratie voor het patroon in onze nieuwe vloerbedekking: een subtiele verwijzing naar het verleden van deze plek.
Wat is voor jou het verborgen pareltje in de Plantagebuurt?
Het Groote Museum in ARTIS. Vooral het audio-onderdeel waarbij je de geluiden van de stad — trams, rolkoffers, fietsers — afzonderlijk kunt aan- en uitzetten, totdat je alleen nog de vogeltjes hoort. Dat vond ik prachtig gedaan.
Met welke bijzondere Amsterdammer zou je daar willen afspreken?
Ik zou graag Samuel Sarphati ontmoeten – arts, filantroop én iemand met uitgesproken ideeën over gezond leven in Amsterdam. Ik ben benieuwd of hij zich de huidige kakofonie aan stadsgeluiden had kunnen voorstellen. In zijn tijd klonk de stad heel anders. Dat gesprek lijkt me geweldig.
De vraag van Xandra van Huis van de Tijd:
Jullie werkgebied is de hele wereld, vaak in crisis- en oorlogsgebieden. Wat betekent het voor jullie om juist in de Plantagebuurt gevestigd te zijn? Helpt deze groene, rustige wijk jullie – en de mensen die hier op kantoor terugkomen na soms heftige missies – om weer even op adem te komen? ”
We werken inderdaad in oorlogsgebieden, en hoewel geen conflict hetzelfde is, is de impact op de gezondheidszorg overal enorm. Dat maakt ons des te bewuster van de geschiedenis van de plek vanwaar we onze projecten aansturen.
Heel praktisch: collega’s maken veel gebruik van de horeca in de buurt – we hebben elkaar altijd veel te vertellen. Wanneer het rustig is en het weer mooi, lopen mensen graag even een rondje langs ARTIS. En deze week hadden we nog een teamuitje in de Hortus, met een rondleiding door de vernieuwde Klimatenkas.
Het is fijn dat het kantoor zo centraal ligt: goed bereikbaar, maar toch in een rustige, groene buurt. Die combinatie helpt zeker om af en toe even op adem te komen.
Aan wie geef je het stokje door, en met welke vraag?
Ik geef het stokje door aan Nationale Opera & Ballet.
Mijn vraag aan hen is: “Welke voorstelling móeten we absoluut zien in 2026?”